Het kruis dat hier wat verloren langs de Tuddernderweg en Molenbeek staat werd geplaatst door de familie Willems, die hier tegenover gewoond hebben.
Het kruis zou hier geplaatst zijn, omdat er omstreeks 1800 enkele kinderen in de beek verdronken zouden zijn. Met zekerheid is wel te zeggen, dat de familie Willems dit kruis altijd onderhouden heeft.
Ook heeft deze familie omstreeks 1900 een nieuw ijzeren kruis laten maken bij de Sittardse smid Kleinen. Dit kruis is lange tijd het enige kruis geweest dat Stadbroek bezat. Men kwam er bidden voor ziekte, regen en dood en er werden steeds vele kaarsen ontstoken.
Wanneer iemand gestorven was, moest het lijk naar de Sittardse parochiekerk gedragen worden, ook hier vanzelfsprekend met mankracht.
De lijkkist werd dan altijd bij dit kruis afgezet, men bad dan drie Onze Vaders en ging dan verder, alvorens ook hier gewisseld was van dragers.
Het crucifix, die thans op het kruis hangt is van gietijzer. De oude,die geheel van hout was, is thans in bezit van de familie Bohnen-Willems, maar mist jammer genoeg de linkerarm.
Tekst afkomstig uit “Kapellen en Kruisen” van Wilms, Maassen en Nohlmans
Tösje Zitterd en Sjtadbrouk
Doe hinks dao aan Dien kruuts gesjlaage
tösje Zitterd en Sjtadbrouk, zoo höbs
Doe alle leid gedraage Noe dreugs
Doe niks wie eine douk
Doe sjturfs veur waat wurt aangevange
door luu die Dich neit mee versjtaon,
die zeen Dich noe gaaroet neit hange
bie waat's Doe veur ze höbs gedaon
Want zèg, waat kénste òs noch maake?
Dien weurd verleize alle waerd,
veer sjaffe alles, alle zaake
en veer regeiere lóch en aerd.
Want veer, luu, wèrke en veer wouve,
veer sjörge os get kraom biejein
Es Doe òs ruips zeen weer wie douve
dan wurt oos hart wie eine sjtein
Mer es Doe èns Dien handj zous dreeë
Dien ouch neit euver òs leeds gaon
wie zou die welt dan gauw verweeë,
't waas mit òs, luu, dan zoo gedaon
Erberm Dich euver òs!
Peter Kempkens
.